1940. Uchwała KC WKP(b) o rozstrzelaniu polskich jeńców wojennych

5 marca 1940 r. Biuro Polityczne KC WKP(b) podjęło uchwałę o rozstrzelaniu polskich jeńców wojennych przebywających w sowieckich obozach w Kozielsku, Starobielsku i Ostaszkowie oraz polskich więźniów przetrzymywanych przez NKWD na obszarze przedwojennych wschodnich województw RP. W wyniku tej decyzji zgładzono około 22 tys. obywateli polskich.

Jej podstawą było ściśle tajne pismo, które w marcu 1940 r. skierował do Stalina ludowy komisarz spraw wewnętrznych Ławrientij Beria.

Realizację postanowień rozpoczęto 3 kwietnia likwidacją obozu w Kozielsku – 4404 jeńców przewieziono do Katynia i zamordowano strzałami w tył głowy.
Dwa dni później – 5 kwietnia miała miejsce likwidacja obozów w Starobielsku i Ostaszkowie.
Starobielsk: 3896 jeńców zabito w pomieszczeniach NKWD w Charkowie – ciała pogrzebano w Piatichatkach na przedmieściach miasta
Ostaszków: rozstrzelano 6287 jeńców w gmachu NKWD w Kalininie a pochowano w Miednoje.
Poza wymienionymi miejscami wymordowano także około 7300 Polaków przebywających w więzieniach na terenach włączonych do Związku Sowieckiego, w tym:
– 3435 osób na Ukrainie (groby prawdopodobnie w Bykowni pod Kijowem)
– około 3800 osób na Białorusi (groby prawdopodobnie w Kuropatach pod Mińskiem)

Więcej:
https://dzieje.pl/aktualnosci/71-lat-temu-podjeto-decyzje-o-rozstrzelaniu-jencow-polskich