1655. Bitwa pod Krosnem

Bitwa pod Krosnem (7 grudnia 1655) – przełomowe zwycięstwo pod Krosnem chorągwi por. Gabriela Wojniłłowicza nad Szwedami i nad wojskiem płk. Aleksandra Prackiego w czasie potopu szwedzkiego. Początkowo krośnianie za namową byłego dominikanina Aleksandra Prackiego, przeszli na protestantyzm, poparli Szwedów i wybrali go na dowódcę oddziałów wspierających Szwedów. Kiedy Szwedzi zaczęli zachowywać się jak okupanci (to znaczy: kraść, mordować ludność i palić domy), Polacy opowiedzieli się po stronie króla Jana Kazimierza. Zebrani przez porucznika Gabriela Wojniłłowicza w okolicznych miejscowości mieszkańcy ruszyli do boju z kosami i widłami. Wielu podwładnych odwróciło się od płk. A. Prackiego i przeszło na stronę Polaków. Zaskoczeni rozwojem sytuacji Szwedzi przegrali bitwę. Gabriel Wojniłłowicz jako zwycięzca, wjechał do Krosna, witany owacyjnie przez tłumy. Pojmanych zdrajców postawiono przed sądem. Na krośnieńskim rynku rozstrzelano płk. Aleksandra Prackiego za zdradę Rzeczypospolitej i łupiestwo. Następnie G. Wojniłłowicz ruszył z oddziałami w kierunku Biecza i Nowego Sącza oswobadzając miasta.