1606. Bitwa pod Kalnikiem
28 stycznia
Bitwa pod Kalnikiem (28 stycznia 1606) – W czasie wojen z Tatarami orda dobrudzka i białogrodzka pod wodzą Kantymira wpadła na Podole i Ukrainę. Hetman wielki koronny Stanisław Żółkiewski stanął z 10-tysięcznym wojskiem, złożonym z chorągwi kwarcianych i prywatnych, niedaleko Kalnika nad rzeką Udycz. Celem hetmana było zorganizowanie zasadzki na powracających z wyprawy, obciążonych łupem Tatarów. Wojska zostały zamaskowane tak dobrze, że przednia straż tatarska nie zdołała ich wykryć. Kiedy główne siły tatarskie, ok. 5 tys. ludzi, pojawiły się pod Kalnikiem, hetman związał je walką od czoła, a następnie rzucił do walki ukryty odwód.
Tatarzy zostali rozbici i poszli w rozsypkę. Pościg trwał kilka mil i doprowadził do całkowitego rozgromienia ordy. Tatarzy stracili kilkuset ludzi, a także wszystkie łupy i jasyr.
Źródła: Wikipedia, „Bitwy polskie. Leksykon” (Wydawnictwo Znak 1999)