1946. Stracony: Tadeusz Stankiewicz ps. “Ćwiek”

Tadeusz Stankiewicz

Urodzony 15 I 1927 r. w Wilnie. Od 1943 r. żołnierz oddziału AK na Wileńszczyźnie Kazimierza Wilczyńskiego ps. „Narocz”. Po wkroczeniu wojsk sowieckich na Kresy został aresztowany i wysłany do Kaługi. W lutym 1945 r. wrócił do Wilna, a trzy miesiące później, na skutek zmiany granic Polski, zdecydował się na wyjazd na Pomorze. W październiku 1945 r. za namową swojego dowódcy Kazimierza Wilczyńskiego „Naroczy” podjął ponownie działalność konspiracyjną. Na skutek zagrożenia aresztowaniem w listopadzie 1945 r. przeniósł się z Trójmiasta do Bydgoszczy. 21 marca 1946 r. w Wierzchucinie został aresztowany pod zarzutem działalności w lokalnym oddziale poakowskim. 6 września 1946 r. Wojskowy Sąd Rejonowy w Bydgoszczy skazał go na karę śmierci.

Sąd uznał, za jedyną karę eliminację ze społeczeństwa, gdyż żyjąc w tym społeczeństwie stale przeciwko niemu występował. Bierut nie skorzystał z prawa łaski. Został stracony 28 XI 1946 r. w więzieniu w Bydgoszczy i potajemnie pochowany na cmentarzu komunalnym przy ul. Kcyńskiej.