1947. Stracony: Aleksander Fryczke ps. „Orzeł”

Aleksander Fryczke ps. „Orzeł” – żołnierz Narodowych Sił Zbrojnych, dowódca patrolu leśnego Narodowego Zjednoczenia Wojskowego (kryptonim „Mazowsze”).

Urodzony 15 II 1913 r. w Dobrzyniu nad Wisłą. Ukończył Seminarium Nauczycielskie w Wymyślinie.

Wziął udział w wojnie obronnej 1939 r. Podczas okupacji – żołnierz AK, po wkroczeniu sowietów – żołnierz Ruchu Oporu Armii Krajowej (ROAK).

Latem 1946 r. związał się z konspiracją narodową. Był szefem wywiadu w Narodowych Siłach Zbrojnych, pracując jako nauczyciel w szkole w Dobrzyniu. Współpracował z oddziałem Tadeusza Derkowskiego „Cichego”.

30 V 1947 r. w okolicy Skarszewa został aresztowany przez „ubojców” z Lipna. Oskarżony o współudział w zabójstwie komendanta ORMO. Na rozprawie sądowej zaprzeczał postawionym mu zarzutom, twierdząc, że był tak maltretowany w czasie śledztwa w WUBP w Bydgoszczy, że podpisywał zeznania nieprzytomny.

24 VII 1947 r. skazany na śmierć. WSR negatywnie wypowiedział się w sprawie jego ewentualnego ułaskawienia, uznając, że „takie postacie jak Fryczke należy wypalać z organizmu społecznego rozżarzonym żelazem”.

18 VIII 1947 r. o godz. 15.30 został stracony w więzieniu przy Wałach Jagiellońskich. Pod osłoną nocy pogrzebany w zbiorowej mogile na cmentarzu komunalnym. Dzięki staraniom żony Zofii udało się ustalić miejsce jego pochówku. W 1991 r. dokonano ekshumacji i przeniesiono szczątki na cmentarz komunalny do Kwidzyna.