![](https://sablane.pl/wp-content/uploads/2020/08/zielinski2.jpg)
Urodzony 1 sierpnia 1858 roku w Rzeszotarach, jako syn Pawła Arystomena, powstańca styczniowego 1863 roku i Józefy z Klewskich. Z żoną Józefą Onitsch mieli troje dzieci: Józefa, Jana i córkę Władysławę.
Zieliński służył w oddziałach piechoty:
- 20 pułku piechoty w Krakowie
- 28 pułku piechoty w Innsbrucku 1891-1892 na stanowisko dowódcy kompanii
- 98 pułku piechoty w Josephstadt
- dowódca I batalionu w Bielksu
- 13 pułk piechoty w Opawie, 1 listopada 1910 został dowódcą tego pułku.
![Uroczystości z okazji rocznicy powstania 4 pułku Legionów i ostatecznego uznania 7 pułku Legionów na tzw. "Rojowym Osiedlu" zbudowanym przez żołnierzy Legionów koło miejscowości Optowa w dniach 28-30.05.1916 r/foto biogramy.pl](https://sablane.pl/wp-content/uploads/2020/08/zz-i-pił-1024x629.jpg)
Zdjęcie uroczystości z okazji rocznicy powstania 4 pułku Legionów i ostatecznego uznania 7 pułku Legionów na tzw. “Rojowym Osiedlu” zbudowanym przez żołnierzy Legionów koło miejscowości Optowa w dniach 28-30.05.1916 r. Widoczni m.in.: major Tadeusz Wyrwa-Furgalski (1. z lewej) porucznik Bolesław Wieniawa-Długoszowski (2. z lewej), Józef Piłsudski (3. z lewej), pułkownik Zygmunt Zieliński (4. z lewej), książę AndrzejLubomirski (w ubraniu cywilnym), biskup Władysław Bandurski, major Mieczysław Ryś-Trojanowski (1. z lewej, za bp Bandurskim), kapitan Aleksander Narbut-Łuczyński (1. z prawej w 3. rzędzie, ledwo widoczny).
Od 24 grudnia 1916 roku Zieliński dowodził III Brygadą Legionów Polskich. Następnie od 25 kwietnia 1917 roku do 19 lutego 1918 dowodził Polskim Korpusem Posiłkowym a po zawarciu pokoju brzeskiego został internowany przez Austrię.
8 listopada 1918 roku Zieliński został przyjęty do Wojska Polskiego w stopniu generała majora. Wziął udział w wojnie polsko-ukraińskiej w obronie Lwowa i Przemyśla.
W wojnie polsko – bolszewickiej w 1920 roku był dowódcą 3 Armii na Froncie Środkowym, za którą został odznaczony: Orderem Orła Białego, Krzyżem Komandorskim Orderu Wojennego Virtutti Militari, Krzyżem Srebrnym Orderu Wojennego Virtutti Militari, Krzyżem Niepodległości, Medalem Niepodległości, Krzyżem Walecznych (czterokrotnie), Krzyżem Komandorskim Orderu Legii Honorowej
W lipcu 1920 roku generał Zieliński walczył z bolszewikami na Lubelszczyźnie. 16 sierpnia w ramach polskiej kontrofensywy znad Wieprza jego armia wraz z 4. Armią generała Skierskiego uderzyła na odsłonięte skrzydło wojsk Armii Czerwonej prącej na Warszawę. Już pierwszego dnia żołnierze jednostki generała Zielińskiego pokonali blisko 45 km i zdobyli Włodawę i Wohyń, rozbijając sowiecką Grupę Mozyrską. 17 sierpnia Polacy rozbili 58. Dywizję Strzelców i podeszli pod Brześć, wyzwalając równocześnie Białą Podlaską. Później 3. Armia przeszła do działań o charakterze pościgowym aż do reorganizacji Frontu Środkowego. 26 sierpnia 1920 roku na stanowisku dowódcy armii zastąpił generała Zielińskiego, generał Władysław Sikorski.
![](https://sablane.pl/wp-content/uploads/2020/08/GrobowiecGenZygmuntaZielińskiego-768x1024.jpg)
Zmarł 11 kwietnia 1925 roku. Jego pogrzeb był wielką manifestacją patriotyczną środowisk legionowych. Spoczął na Cmentarzu Rakowieckim obok mogiły żołnierzy Legionów spod Rokitny.
![](https://sablane.pl/wp-content/uploads/2020/08/UlicaGarncarska4-TablicaUpamiętniającaGenerałaZygmuntaZielińskiego-768x1024.jpg)
18 października 2007 na ścianie frontowej kamienicy przy ul. Garncarskiej 4 w Krakowie, gdzie mieszkał gen. Zygmunt Zieliński, odsłonięto tablicę pamiątkową.
Zobacz także
Berezwecz – kolejny Katyń
Covid? Na pewno nie o to chodziło…
Zapomniany obóz NKWD w Ciechanowie