Edward Śmigły-Rydz: generał w czasie wojny polsko-bolszewickiej 1920 roku

Urodził się 11 marca 1886 roku w Brzeżanach, jako syn Tomasza Rydza plutonowego cesarsko -królewskiego 7 Pułku Ułanów i Marii Babiak. W latach 1910–1911 odbył obowiązkową jednoroczną służbę wojskową w c. i k. 4 Dolno-austriackim Pułku Piechoty Wielkiego Mistrza Zakonu Krzyżackiego w Wiedniu. Po zakończeniu służby został mianowany aspirantem oficerskim. W 1912 roku ukończył niższy, a następnie wyższy kurs oficerski Związku Strzeleckiego „Strzelec”. W latach 1912 – 1913 był pierwszym komendantem Oddziału Związku Strzeleckiego w Brzeżanach, a później komendantem kursu strzeleckiego w Krakowie.

I wojna światowa

Po wyreklamowaniu przez Piłsudskiego z 55 pułku piechoty w Brzeżanach, 13 sierpnia 1914 roku objął dowództwo III batalionu Legionów Polskich. 9 października 1914 r. Rydz został majorem. W październiku i grudniu 1914 roku, III batalion wyróżnił się podczas bitwy pod Anielinem i Łowczówkiem. 18 grudnia 1914 został dowódcą 1 pułku piechoty. 3 czerwca 1915 roku został mianowany podpułkownikiem. Rząd lubelski mianował płk. Rydza na stopień generała porucznika, zaś Naczelny Dowódca WP Józef Piłsudski, powołując go w dniu 16 listopada na stanowisko dowódcy Okręgu Generalnego Nr II w Lublinie nie uznał tego awansu. Na stopień generała podporucznika Rydz został mianowany dopiero dekretem z 21 listopada 1918 r. W dniu 22 grudnia 1918 r. Piłsudski powołał go na stanowisko dowódcy Okręgu Generalnego Nr I w Warszawie.

Wojna polsko-bolszewicka

7 maja 1920 roku, dowodzona przez niego przeciw bolszewikom, 3 Armia zdobyła Kijów. Podczas odwrotu był dowódcą Frontu Południowo-Wschodniego i Frontu Środkowego, jak i również był nękany przez komunistów, lecz mimo to, doprowadził 3 Armię na Wołyń. Podczas Bitwy Warszawskiej w 1920 roku walczył jako dowódca prawego skrzydła, działającej znad Wieprza, grupy uderzeniowej. Następnie walczył jako dowódca 2 Armii, wypierającej dwie armie bolszewickie i korpus konny Gaja do Prus Wschodnich, która zarówno odgrywała decydującą rolę w bitwie niemeńskiej. Dowódca Frontu Południowo -Wschodniego i Frontu Środkowego, w operacji warszawskiej, walczył jako prawe skrzydło oskrzydlającej grupy uderzeniowej.

Edward Śmigły-Rydz zmarł w nocy z 1 na 2 grudnia 1941 roku, oficjalnie na zawał serca. Został pochowany na Powązkach Wojskowych.

Zwłoki jego żony, poćwiartowane, znaleziono w Nicei już po wojnie w 1951 roku. Istnieją przypuszczenia, że znała tajemnice tajnych ustaleń z Moskwą i Berlinem.